Her ilişkinin göz kararı ortalama bir aşamasında “alıştık artık” ya da “bizimkisi alışkanlık” tabirlerini kullanırız. Ve istisnasız hepimiz bu alışkanlık denen şeyin, sıradanlaşmak ile, aynılaşmak ile, sıkıcılaşmak ile sağlam bir bağlantısı olduğuna inanırız. Ama bir yandan da her hangi bir şeye ya da kişiye alışmak için özel çaba gösteririz.

“Birbirimize alışacağız, daha zamanı var” dediğimizde birbirimizi seveceğiz, zamanla sınırlarımızı öğreneceğiz demek istemiyor muyuz? Elbette bunu demek istiyoruz. Ya da yeni bir işe başladığımızda birileri bizi telkin olsun diye “allışacakssııııın!” demiyor mu?

Diyor.

Ve biz bu telkini olumlu kabul edip alışacağım ve her şey daha da güzel olacak demiyor muyuz?

Diyoruz.

Şimdi bakın yukardaki tezatları gözünüzün tam da bebeğine sokmak istemezdim ama sanırım girdi bile.

Yani bir şeye ya da bir kişiye önce alışmaya çalışıyoruz ve alışmak için çaba gösteriyoruz. Ama alışınca da “amaan alıştık işte”, “alışkanlık, sadece alışkanlık” tabirleri ile kötü bir dönemde olduğumuzu söylüyoruz.

Şimdi ben sana sormaz mıyım? Sen değil miydin alışayım da rahatlayayım diyen?

Sendin.

Şimdi alışınca “amaaan monoton işte” diyen de sen değil misin?

Evet o da sensin.

Peki sen kimsin? Sen nasıl bir boşluktasın da yarattığın tezatların göbeğinde seyir ediyorsun? Sen ne istiyorsun şu fakir hayattan?

Ben sana söyleyeyim. Bundan böyle biri sana yeni bir ilişkiye başladığında ya da yeni bir göreve başladığında “alışacaksın” derse, ona ters ters bakıp “ne münasebet, alışmak istemiyorum” diyeceksin. Tersleyeceksin. Madem alışmak senin için bu kadar kötü, aynen dediğimi yapacaksın.

Ya da alışkanlık ile sevgisizlik ; alışkanlık ile sıradanlık; alışkanlık ile monotonluk kavramlarını eşleştirmeyeceksin. Bana göre insan alışınca sallanan koltukta istirahat etmeye başlar, insan alışınca elinde kahvesi ile keyif etmeye başlar, insan alışınca pazartesileri bile güne mutlu uyanmaya başlar. Senin kafanın içine alışkanlığın eğğhh, kaka bir şey olduğunu kim yerleştirdi ise çeksin ellerini. Ben şimdi sana alıştığın tüm kişiler için güzel düşünmeni, onlara alışabildiğin için ilişkinizin özel olduğunu düşünmeni tembihliyorum. Bana güvenmeyebilirsin ama güvenirsen çok rahat edeceksin.

Ve son bir şey daha bana da alışmanı istiyorum, yazılarıma da alışmanı istiyorum.