Seni Annen büyütmedi!

Cinsel bir değeri olmayan memesi ile ağzına birkaç ay süt sıktı diye kendini özel hissedecekse bıraksın bu ayakları. Yok, saçını süpürge etmiş, yok ömrünü heba etmiş, yok hayatını hiç etmiş. Boşver, inanma!

Seni Annen büyütmedi!

Ayaklarının üzerine bi yastık koyup seni salladıkça, hayatın böyle sallantılarla daha güzel olduğu imajını verdiği için mi büyüdün sanki? Hayır, üstelik seni bu tatlı ninnilerle kandırdığı için de ömründe duyduğun ilk yalanı sana söylemiş olabilir. “Uyusun da büyüsün nenni, tıpış tıpış yürüsün nenni” Düşünsene, senden en az 20 yaş büyük bir kadın, uykunun insanı büyüteceğini düşünüp, senin bilinçaltına bu değersiz mesajı sokmaya çalışıyor. Şaşılacak bir şey!

Seni Annen büyütmedi! Seni uyku da büyütmedi!

Başını kendi göğsüne yaslayıp uzunca bir süre seni kendisine bağımlı kılmış bir kadından söz ediyoruz. Kakanı, çişini ne zaman nereye yapman gerektiğini sana öğretmeye çalışan bir insan. İnsanın en mahremidir oysa vücudunun dışkısı. Hangi yaşına geldiğinde öğrenmen gerekiyorsa, o zaman öğrenirsin. Evin içine minik kovalar sokup, al buraya yap yavrum diye seni zorlaması, amma da ilkel bir davranış. Kedi misin ya? Geç bunları!

Seni Annen büyütmedi!

Diyelim ki yedirdi, içirdi, şişirdi karnını ve sen tıbben boy attın, kilo aldın, doktorların büyüme evrelerinin içinde güzelce yerini aldın. Annendeki gururlu ifadeye de bak bi. Sanki o büyütmüş seni, sanki sokakta büyüse idin, hayat bedenen seni bu evrelere getirmeyecekti? Kendi kendini sevmesi için kendine neden yaratmaktan başka bir şey değil bu hali ve hareketi. Yani seni kullandı bile denebilir bu vesile ile. Kendi mutluluğu için, senin bedenini deneme tahtası yaptı.

Yok, artık bu yüzyılda, “Seni ben büyüttüm, yavrum” söylemlerini yemeyeceksin.

Duracaksın karşısına, “Annecim, çok teşekkür ederim. Bende emeğin büyük ama sen şunu yanlış anladın. “Büyümek”, öyle yemeyle, içmeyle, altını değiştirmeyle, emzirme ile olacak bir süreç değil. Bak öyle olsa idi sen bu yaşında manen benden daha küçük görünmezdin. Kırılma ama beni sen büyütmedin!”

Üzülme, Annen şaşıracak, “Vay benim emeklerime” gibi üzüntü içeren ifadeler kullanacak ama sen bir öpücük ile gönlünü alacaksın ve aslında farkında olmadan onun büyümesine de katkı sağlayacaksın.

Seni Annen büyütmedi, bak şu pencereden, sonbaharı görüyor musun? Nasıl da düşürüveriyor kaç aydır dalında salınan incecik yaprağı. O yaprak düşünce, bedeni inciniyor ama aslında bir mevsim daha büyüyor. Bu mevsim yeşil bedenini sarartıyor da, o sarı yapraklar bize her daim daha hüzünlü, daha derin, daha güzel görünüyor. Yaprak, sonbahar ile resmen büyüyor. Sen de yaşadığın onca hüzün, onca acı, onca güzel göz, onca yürekli insan, onca çirkin el, onca kötü söz, onca pis insan ile resmen büyüyorsun!

Korkma! Büyüdükçe de güzelleşiyorsun. Bak şu sonbahar yaprağına!…