Varlığının şerefine!

İyi ki varsın!

Varlığına duacıyım!

Ne çok seviyoruz bu var olma işini. Al işte hepimiz varız, ne olacak? Sen de varsın, ben de varım. Ben yazıyorum, sen okuyorsun, kimbilir kafanın içine ne kadar büyük dünyalar sığdırıyorsun. Öyle küçüksün ki aslında ama kimbilir ne kadar büyütüyorsun gözünde kendi varlığını…

Bilmiyorum! Ben bugün şunu öğrendim. “Bir şeyin yok olduğunu öğrenmen için var olman gerekiyor.” Yokluğun, seni vurması için varlığın gerekiyor.

O zaman bu varlık öyle muhteşem bir şey değil! Yokluğu, sana etini makasa kıstırmışçasına ağır tattırıyor. Bırak şimdi bir köşeye, iyi ki varsın laflarını. Bazen var olmak, yok olmaktan daha iyi gelmez insana. Varlığı kabul ettiğin sürece üzerine gelen yokluğu da kabul edeceksin. Bunun acısını, hüznünü, zaman geçipte unutmaya başladıkça duyacağın pişmanlığı, vicdan azabını deli gibi hissedeceksin. Kendini bir köşeye çekip, ümüğüne ellerinle bastıracaksın. Hiç rahat veremeyeceksin kalbine. Sürekli “doğru, düzgün” olmaya çalışacaksın. Acının, sana getirdiği “doğruluk” imtiyazını sonuna kadar kullanacaksın. Herkese layık olacaksın! Herkesin gözüne “bak ne güzel işler yapıyor” dedirteceksin. Bir tane çizgi çizeceksin cetvel ile ve bu çizgiden milim kaymayacaksın. Neden peki? Yaşadığın bunca acıya rağmen neden en fazla köpeğini kaybetmiş insan ile eşit olamayacaksın? Neden sana daha az mutluluk seçilip sunulacak? Neden haketmediğin kadar mutsuz edileceksin? Neden var olduğun gerçeği, gövdenden bir bebek çıkarmak ister gibi sana acı çektirecek? Kolay mı var olmak? İyi ki diyebiliyor musun şimdi?

Bilmiyorum!

Artık sevdiklerime “iyi ki varsın” demeden önce, kişiyi kendi şartlarında değerlendirmeye çalışacağım. Belki de benim edeceğim bir dua, onu hiç istemediği kadar uzun tutacak şu yalanda…

Özgür kalması gereken varlık iken, yokluk bir kuş gibi kanat çırpmakta semalarda. Görüyorum ve huzur buluyorum dinlediğim ruh gülücüklerini. Oradan da kendi üzerime zimmetli dualar olduğunu biliyorum ve biraz olsun tutunuyorum. Yaptığım en yanlış hareket, gülümsediğim en kötü zaman, ağladığım en alakasız köşe, söylediğim en dengesiz söz ile birlikte varlığım sürüyor. Hayırlı uğurlu ve armağan olsun, herkese. !!!