Kutla kendini!

Yosunlara bulanmış ayaklarının kurtuluşunu haydi kutla. Her gün birilerinin doğum gününü, evlilik yıldönümünü, bir başarı haberini, saçlarının renginin yüzüne yakışmışlığını felan kutluyorsun ya, bugün de kendini kutla!

Ayaklarına şifa getireceğini iddia eden minik solucan tipli balıkların, derini nasıl da kemirdiğini fark ettiğin için kutla kendini. Oysa yıllardır bilinen bir şey hep “gerçek” değil miydi? Sana öğretilen bu değil miydi?

Evet buydu! ama sen bunun böyle olmadığını anladın işte. Haydi kutla! Herkes aynı şeyi söylüyor diye ya da herkes aynı şeyi yıllardır söylüyor diye “gerçek” ve “doğru” sıfatlarını haketmiyor. Ben aslında bunu okuduğum üniversite sıralarında öğrenmiştim. Ama hiçbir şey yaşadığın şu hayatın içinde öğrendiklerinin yerini tutmuyormuş! Hayatın harbi bir okulu var imiş. Anladım.

Bazen ömründen 15 düzine gün geçer ve sen bildiğin tüm genel-geçer doğruların üzerine gizemli ellerin ile alçı çekmeye başlarsın.

“Bu doğru da gitti!, Bu da gitti! Bu da, Bu da…”

Her gün başlarken, senin beynine ve yüreğine hapsolmuş doğru’lar bir bir ölmüş. Doğru görünümlü insanlar bir bir göçmüş. Hak, yerini bula bula yolunu sürmüş.

Bak, kimde kaldı ise kalbinin bir damlası, söküp ala ala gitmişsin. Ve sen 15 düzine günde kendi doğuşuna tanık olmuşsun. Kutla!

Bir tane değil ki; bilmem kaç tane hezeyan gerek bir insanın doğuşunu narkozsuz izleyebilmesi için? Hepsini yaşamışsın. Kutla kendini!

Zor günleri aralamış ve ardından Dünya’ya bakabilmeyi başarmışsın. Yıkılacağın, yılacağın ve şaşacağın tüm günlerde, herkes “diriliş”ine tanık olmuş… Kutla bunu bence. Bir sürü şarkı seni içinde tutmuş, gönüllerine biraz senden koymuş, kimsenin peşinde pervane olmadan yalnızlığın ile adımlarını büyütmüşsün, kutla bunu da.

Şimdi senin, bunca zor zamanın arkasından nasıl direndiğini, nasıl gülümsediğini görüp, senden biraz “hayat” çalmaya çalışıyorlarsa bilsinler ki, onlara verecek “hayat” yok! Onlara gerçek bir gülümseme yok! Onlara tabii bir “yürek” yok! Onlara hiçbir zor zamanlarında bir “çare” yok!

Kendini kutla!

Tüm bu zor kaderin omuzlarında şaha kalkışını seyredip, sakin oluşunu, inançlı oluşunu, dirençli oluşunu, ‘can’lı oluşunu, azimli oluşunu kutla!

Kadehin, sadece senin sağlığına!