Çoğaldı yine… Kaybedilen sıfatların, koltuk altı yapılan tavlanın, yüreğinde ferah bir imza taşıyan isimlerin, başarı tanımının içinin çer-çöp ile doldurulduğu zamanların popülasyonunda bir artış var! Önem sıralamasında hiçbir öneme haiz olmayan nüansların, kocaman puntolar ile değerli görüldüğü bir ortamda bulunan ana karakterlerin, bir çizgi film kahramanından önemsiz olduğu gerçeği gibi yanlışlanamaz doğrular var! Bir vazgeçişin,
Loading
All posts tagged in "yazı"
Çoğaldı yine… Kaybedilen sıfatların, koltuk altı yapılan tavlanın, yüreğinde ferah bir imza taşıyan isimlerin, başarı tanımının içinin çer-çöp ile doldurulduğu zamanların popülasyonunda bir artış var! Önem sıralamasında hiçbir öneme haiz olmayan nüansların, kocaman puntolar ile değerli görüldüğü bir ortamda bulunan ana karakterlerin, bir çizgi film kahramanından önemsiz olduğu gerçeği gibi yanlışlanamaz doğrular var! Bir vazgeçişin,
Önce acı bir hikaye sonra baş edebileceğini zannederken yenilme, sonra ağır bir depresyon ve sonra da hayatından vazgeçme fikrinin ruhuna aniden yerleşimi!… Psikolojik bunalım ve buhranlar, depresyon ile vücut bulup, ilerleyerek yaşadığın çevrenin anlamsızlığı düşüncesi ile şekilleniyordu. Böyleydi, böyle bilip, böyle zannediyorduk. Sonra içindeki neşeyi gözlerinin içine her baktığı kişi ile paylaşan, her tanıdığı kişide
Önce acı bir hikaye sonra baş edebileceğini zannederken yenilme, sonra ağır bir depresyon ve sonra da hayatından vazgeçme fikrinin ruhuna aniden yerleşimi!… Psikolojik bunalım ve buhranlar, depresyon ile vücut bulup, ilerleyerek yaşadığın çevrenin anlamsızlığı düşüncesi ile şekilleniyordu. Böyleydi, böyle bilip, böyle zannediyorduk. Sonra içindeki neşeyi gözlerinin içine her baktığı kişi ile paylaşan, her tanıdığı kişide
Yeni bir güne uyanmıştım. Düşündüm ve ‘Uyanmak’ kadar nefis bir şeyin olmadığı kanaatine vardım. Uyanmak! Hem yeni bir güne, hem taze ve dinlenmiş bir bedene, hem temiz bir zihne, hem bilinci açık bir gönüle!… Uyandığımı farketmek ile ruhi ferahlığım arttı. Kaç gram olduğu hesaplanmış olan ruhun, benim içimdeki versiyonu görünür bir şekilde hafifledi. Kalbimde ne
Yeni bir güne uyanmıştım. Düşündüm ve ‘Uyanmak’ kadar nefis bir şeyin olmadığı kanaatine vardım. Uyanmak! Hem yeni bir güne, hem taze ve dinlenmiş bir bedene, hem temiz bir zihne, hem bilinci açık bir gönüle!… Uyandığımı farketmek ile ruhi ferahlığım arttı. Kaç gram olduğu hesaplanmış olan ruhun, benim içimdeki versiyonu görünür bir şekilde hafifledi. Kalbimde ne
– Deli miyim Anne ben? – Yok kızım ne delisi! Öyle ya, deli olmanın toplumumuza göre en hakiki göstergesi olan ‘kendi kendine konuşmak’ dışında hiç bir şey yoktu!… Bir görünen, bir elle tutulan, yumrukla çakılan bir gerçeklik gözlenemezdi. Ama deliliğim hava kadar gerçekti, içine çektiğin ve bedenin için hayati bir ihtiyaç olan ‘hava’ kadar
– Deli miyim Anne ben? – Yok kızım ne delisi! Öyle ya, deli olmanın toplumumuza göre en hakiki göstergesi olan ‘kendi kendine konuşmak’ dışında hiç bir şey yoktu!… Bir görünen, bir elle tutulan, yumrukla çakılan bir gerçeklik gözlenemezdi. Ama deliliğim hava kadar gerçekti, içine çektiğin ve bedenin için hayati bir ihtiyaç olan ‘hava’ kadar
Bir yabancı ve hafif arabesk film izledim, üstüne basılan bir cümleyi aklımdaki gramafona taktım. Çiziyor sözcüklerin üzerini, bana sunmak için çıkarmak istediği sesi!… “Acı, hissedilmeyi talep eder!…” Öyle ya, acı sana kendini veriyorsa, onun varlığını hissetmeni de bekliyor. Hatta hissetmediğinde acayip şaşırıyor, bir çimdik daha atıyor etinin en tatlı hizalarına!… Acı, hissedilmeyi talep ederken, açık
Bir yabancı ve hafif arabesk film izledim, üstüne basılan bir cümleyi aklımdaki gramafona taktım. Çiziyor sözcüklerin üzerini, bana sunmak için çıkarmak istediği sesi!… “Acı, hissedilmeyi talep eder!…” Öyle ya, acı sana kendini veriyorsa, onun varlığını hissetmeni de bekliyor. Hatta hissetmediğinde acayip şaşırıyor, bir çimdik daha atıyor etinin en tatlı hizalarına!… Acı, hissedilmeyi talep ederken, açık
El çizgilerim… Avucuma çizilmiş bu çizgiler taa bebeliğimden geliyor ve değişmiyor inanışıma öyle sadık kalmışım ki, hiç açıp da ellerimin içine bakmamışım. Sağ elimin solundan başlayıp hafif bir kıvrım ile sağ işaret parmağıma uzanan çizginin resmen dalları artmış. Allah Allah diyorum baktıkça avucuma. En son bu tepkiyi klonlanan kuzu Dolly, dört yaşına bastığında vermiştim. Allah
El çizgilerim… Avucuma çizilmiş bu çizgiler taa bebeliğimden geliyor ve değişmiyor inanışıma öyle sadık kalmışım ki, hiç açıp da ellerimin içine bakmamışım. Sağ elimin solundan başlayıp hafif bir kıvrım ile sağ işaret parmağıma uzanan çizginin resmen dalları artmış. Allah Allah diyorum baktıkça avucuma. En son bu tepkiyi klonlanan kuzu Dolly, dört yaşına bastığında vermiştim. Allah
Ne saçma ! Genişçe sevilme isteği! Yani herkes tarafından, yanaklarındaki et parçalarının bir sürü kişinin orta parmağı ve işaret parmağı arasında saniyelerce kalmasının istenmesi. Geniş geniş sevilebilmek için bir sürü empati işkencesi ve tonla sahte ‘yerine koyma’ gösterişleri!… Ne saçma ! Geniş ekranda kendine sunulan sevgilerin izlenme isteği. Hiçbirine herhangi bir sorgulama yaşatmadan, gözlerinin yalnızca
Ne saçma ! Genişçe sevilme isteği! Yani herkes tarafından, yanaklarındaki et parçalarının bir sürü kişinin orta parmağı ve işaret parmağı arasında saniyelerce kalmasının istenmesi. Geniş geniş sevilebilmek için bir sürü empati işkencesi ve tonla sahte ‘yerine koyma’ gösterişleri!… Ne saçma ! Geniş ekranda kendine sunulan sevgilerin izlenme isteği. Hiçbirine herhangi bir sorgulama yaşatmadan, gözlerinin yalnızca
Dünya dönmüyor, artık devran dönüyor! Yaşadığım olayları biriktirip, “ama bi gün devran dönecek!” dediğim ‘bi gün’ geldi! Yüreğimde çığlık çığlığa yaşanan bu mutlu haberi herkes duysun istedim. Tatlı tatlı, ılık ılık esen meltem, devran dönüyor diye saçlarımızın dalgasında dolanıyor. Dünya dönmüyor! Artık devran dönüyor. Bir tam turunda bir sürü ders-sınav ve hediye bırakıp da gidiyor.
Dünya dönmüyor, artık devran dönüyor! Yaşadığım olayları biriktirip, “ama bi gün devran dönecek!” dediğim ‘bi gün’ geldi! Yüreğimde çığlık çığlığa yaşanan bu mutlu haberi herkes duysun istedim. Tatlı tatlı, ılık ılık esen meltem, devran dönüyor diye saçlarımızın dalgasında dolanıyor. Dünya dönmüyor! Artık devran dönüyor. Bir tam turunda bir sürü ders-sınav ve hediye bırakıp da gidiyor.
Ben yazmıyorum, Hüzün kaleme geliyor. Yoksa benim hüzün yazacak halim yok, elimin hamuru ile hayatın ‘olmaz’ işlerine karışmışım, yüzümün toyluğunu ruhumun artan yaşına adamışım. Benim hüzün yazacak halim yok. ! Sohbahar geliyor diye hayatına hüznü davet ettin şimdi gelmesini bekleyeceksin. Yaşayacağın mutluluklar biraz üstü örtük, azıcık giyinik, çok az da dekoltesiz olmaya başlayacak. Sohbahar’ın sarı-kuru
Ben yazmıyorum, Hüzün kaleme geliyor. Yoksa benim hüzün yazacak halim yok, elimin hamuru ile hayatın ‘olmaz’ işlerine karışmışım, yüzümün toyluğunu ruhumun artan yaşına adamışım. Benim hüzün yazacak halim yok. ! Sohbahar geliyor diye hayatına hüznü davet ettin şimdi gelmesini bekleyeceksin. Yaşayacağın mutluluklar biraz üstü örtük, azıcık giyinik, çok az da dekoltesiz olmaya başlayacak. Sohbahar’ın sarı-kuru
Yaşadığımız gün sayısı ne kadar çoğalıyorsa, yüreğimize boncuk boncuk döşenen tedirginlik de o kadar artıyor. Gün geçtikçe huzurlu, güveli, sakin ve bilgin bir kişi olamıyoruz. Sırtımızın ağrısı, yaslanacak bir insan, bir fikir, bir gidişat, bir durum, bir mutluluk, bir hazır plan olmadığından artıyor. Yok ağır kaldırdım, yok ani eğildim, yok hızlı kalktım gibi somut geçmiş
Yaşadığımız gün sayısı ne kadar çoğalıyorsa, yüreğimize boncuk boncuk döşenen tedirginlik de o kadar artıyor. Gün geçtikçe huzurlu, güveli, sakin ve bilgin bir kişi olamıyoruz. Sırtımızın ağrısı, yaslanacak bir insan, bir fikir, bir gidişat, bir durum, bir mutluluk, bir hazır plan olmadığından artıyor. Yok ağır kaldırdım, yok ani eğildim, yok hızlı kalktım gibi somut geçmiş
