Beni Gerçek’leştir Tanrım! Bu Dünya’ya yolladı isen, gerçek kıl bedenimi, ruhumun kimselere ait olmadığını, herkesden sakla. Duvarlarımda duran çeşitli rengi silik kıl. Beni, anla! Beni, beni anlayanların içine yolla! Savaş çıksa kucağına sığınabileceklerim arasında beni sakla. Yok, artık beni büyüt felan demeyeceğim. Aksine, Beni küçült Tanrım! Kimseye gözükmeden mutlu olayım, elime yapışmış buketleri kimseye göstermeyeyim.
Loading
All posts tagged in "yazı"
Beni Gerçek’leştir Tanrım! Bu Dünya’ya yolladı isen, gerçek kıl bedenimi, ruhumun kimselere ait olmadığını, herkesden sakla. Duvarlarımda duran çeşitli rengi silik kıl. Beni, anla! Beni, beni anlayanların içine yolla! Savaş çıksa kucağına sığınabileceklerim arasında beni sakla. Yok, artık beni büyüt felan demeyeceğim. Aksine, Beni küçült Tanrım! Kimseye gözükmeden mutlu olayım, elime yapışmış buketleri kimseye göstermeyeyim.
Bu yazacaklarımı benden duymanı hiç istemezdim. Benim temiz duygularımın aslında sana hitaben kir-pas içinde kaldığını bilmeni istemezdim. Ama doldum artık. Rezil, pislik, işe yaramaz, yitiğin birisin. İçinde dolanan tilkiler gözlerinin ferine otumuş kanın pompalandıkça el sallıyorlar etrafa. İçinde tuttuğun pislikleri herkesler açık-seçik görebiliyor. Ve hatta sözcüklerinden akan motorinin rengi ile asfaltlar ıslanıyor. Ne kadar aşağılık,
Bu yazacaklarımı benden duymanı hiç istemezdim. Benim temiz duygularımın aslında sana hitaben kir-pas içinde kaldığını bilmeni istemezdim. Ama doldum artık. Rezil, pislik, işe yaramaz, yitiğin birisin. İçinde dolanan tilkiler gözlerinin ferine otumuş kanın pompalandıkça el sallıyorlar etrafa. İçinde tuttuğun pislikleri herkesler açık-seçik görebiliyor. Ve hatta sözcüklerinden akan motorinin rengi ile asfaltlar ıslanıyor. Ne kadar aşağılık,
(Yok, yanlış anlama kendimi anlatmıyorum! Biraz sen, biraz ben…) Teşekkür bekleyecek kadar ‘zayıf’ olduğum zamanlardan geçip, teşekkür beklemeyecek kadar ‘güçlü’ ve ‘içerik sahibi’ oldum. Doldum da taşıyorum. Çeperlerimden akan saflık ile beyaza boyanmış kaldırımlar var. Kaldırımlarda kirli ayak izleri kalmıştı ibreti alem için ama benim geçtiğim yerlerde beyaz badanalar akıyor yerlere!… Kendimi beğenmediğim, sevmediğim ve
(Yok, yanlış anlama kendimi anlatmıyorum! Biraz sen, biraz ben…) Teşekkür bekleyecek kadar ‘zayıf’ olduğum zamanlardan geçip, teşekkür beklemeyecek kadar ‘güçlü’ ve ‘içerik sahibi’ oldum. Doldum da taşıyorum. Çeperlerimden akan saflık ile beyaza boyanmış kaldırımlar var. Kaldırımlarda kirli ayak izleri kalmıştı ibreti alem için ama benim geçtiğim yerlerde beyaz badanalar akıyor yerlere!… Kendimi beğenmediğim, sevmediğim ve
DNA şifrelerime bir tane kod yazdım. Yazdım ve ekledim. Anamdan babamdan gelen genler ile de bir yere kadar! Ben, oturdum, bir CH2, bir OH2 yazdım. Daha evvel gönlümü verdiğim bir insan evladından kalma bir miktar oksijen vardı ruhumda. Epeydir, nereye eklesem de anlam bulsa ifadelerim diye gözlüyordum. İşte şimdi buldum, kendim için hazırladığım ve benden
DNA şifrelerime bir tane kod yazdım. Yazdım ve ekledim. Anamdan babamdan gelen genler ile de bir yere kadar! Ben, oturdum, bir CH2, bir OH2 yazdım. Daha evvel gönlümü verdiğim bir insan evladından kalma bir miktar oksijen vardı ruhumda. Epeydir, nereye eklesem de anlam bulsa ifadelerim diye gözlüyordum. İşte şimdi buldum, kendim için hazırladığım ve benden
İçimdeki o sürümden kazanmış, arsız ses dedi ki; “Hayal kurma!” Niye diye sormak ile sormamak arasında gidip gelirken, bunca zamandır başımı öne indirip, sözcüklerini dinlediğim bu şımarık iç sesime içimde büyük bir nefret biriktirdiğimi anladım. Nasıl olur dedim. Bende, benim içimde konuşan bir ses’e karşı nasıl nefret uyanır? Bunun, kendinden nefret etmek ile bir bağlantısı
İçimdeki o sürümden kazanmış, arsız ses dedi ki; “Hayal kurma!” Niye diye sormak ile sormamak arasında gidip gelirken, bunca zamandır başımı öne indirip, sözcüklerini dinlediğim bu şımarık iç sesime içimde büyük bir nefret biriktirdiğimi anladım. Nasıl olur dedim. Bende, benim içimde konuşan bir ses’e karşı nasıl nefret uyanır? Bunun, kendinden nefret etmek ile bir bağlantısı
Bi derdime bakıp çıktım, kalbimde durupduran. “Aman dedim sen bi yere kaybolma, kendine benzeyen başka birini kucaklama, bana içini doldurup doldurup kendini hatırlatma!” “Tamam” dedi sessizce. Az az uğrar da halini hatırını sorarsanız siz de kendinizinkine, böyle uysal cevaplarla karşılaşırsınız. Sonra biraz önümde duran kağıtlardan okudum, kendimi kurcalamak, düşünmeye hazırlamaktı niyetim. Bir hikaye okuyupta anlamaya
Bi derdime bakıp çıktım, kalbimde durupduran. “Aman dedim sen bi yere kaybolma, kendine benzeyen başka birini kucaklama, bana içini doldurup doldurup kendini hatırlatma!” “Tamam” dedi sessizce. Az az uğrar da halini hatırını sorarsanız siz de kendinizinkine, böyle uysal cevaplarla karşılaşırsınız. Sonra biraz önümde duran kağıtlardan okudum, kendimi kurcalamak, düşünmeye hazırlamaktı niyetim. Bir hikaye okuyupta anlamaya
Herkes kendisi için bir derstir… “Plinius” Çoğu zaman yaptıklarının, söylediklerinin, çözdüklerinin ve sevdiklerinin başkalarına ders olsun diye olduğunu düşünürsün. Bu sözüm sana ders olsun, bu davranışım, bu hatam, bu iyiliğim, bu kötülüğüm başkasına ders olsun diye yaptın durdun. Ben, bu yaşıma geleli birilerinden ders alayım, birilerine de olabildiğince ders vereyim diye uğraşmış, çalışmış ve bu
Herkes kendisi için bir derstir… “Plinius” Çoğu zaman yaptıklarının, söylediklerinin, çözdüklerinin ve sevdiklerinin başkalarına ders olsun diye olduğunu düşünürsün. Bu sözüm sana ders olsun, bu davranışım, bu hatam, bu iyiliğim, bu kötülüğüm başkasına ders olsun diye yaptın durdun. Ben, bu yaşıma geleli birilerinden ders alayım, birilerine de olabildiğince ders vereyim diye uğraşmış, çalışmış ve bu
Her gün işyerinden eve döndüğümde karşılaştığım koca gövdeli kaya, ne güzel girinti ve çıkıntılara sahipsin. Ne de güzel ağırlığını bastığın yere hissettiriyorsun. Seni görünce akşam olmuşta kavuşmak istediğim aile bireylerinin elleri ile karşılaşmama ramak kalmış gibi hissediyorum. Ve bu his, saniyeler sonra gerçeğe dönüşüyor. Kaç kişi yaşatabilir sana bu duyguyu ki? Hiç mi? O
Her gün işyerinden eve döndüğümde karşılaştığım koca gövdeli kaya, ne güzel girinti ve çıkıntılara sahipsin. Ne de güzel ağırlığını bastığın yere hissettiriyorsun. Seni görünce akşam olmuşta kavuşmak istediğim aile bireylerinin elleri ile karşılaşmama ramak kalmış gibi hissediyorum. Ve bu his, saniyeler sonra gerçeğe dönüşüyor. Kaç kişi yaşatabilir sana bu duyguyu ki? Hiç mi? O
Hoplaya zıplaya, koyvere boşvere, söylenseler de eğlene eğlene, kendini durumundan memnun ede ede, seve seve, güzel gördün mü yüreğini sere sere, dış kapıdaki mandalları eze eze, şu ön yargılardan geçe geçe, günahlardan en güzellerini seçe seçe, bir tane kuş sıçtı diye kafana güle güle yaşamanın bir zararı var mı? Yani hayat kısa dedik ya, ızdırabını
Hoplaya zıplaya, koyvere boşvere, söylenseler de eğlene eğlene, kendini durumundan memnun ede ede, seve seve, güzel gördün mü yüreğini sere sere, dış kapıdaki mandalları eze eze, şu ön yargılardan geçe geçe, günahlardan en güzellerini seçe seçe, bir tane kuş sıçtı diye kafana güle güle yaşamanın bir zararı var mı? Yani hayat kısa dedik ya, ızdırabını
Biraz sıcak havlu iyi gelecek ağrıyan baldırına. Dur ısıtayım! Yakı dediğinin özü de bu aslında. Adelelerini ısıtarak kandırmak! Kaslarının bir sıcaklık ile temasında kendi ağrısını bile unutma hissi. Ne büyülü değil mi? Şu vücut parçalarını kandırabildiğin kadar ve gibi ruh parçalarını da kandırabilsen keşke. … !!! ??? Ruh, parça parçadır. Bazen paramparça, bazen bir bütündür.
Biraz sıcak havlu iyi gelecek ağrıyan baldırına. Dur ısıtayım! Yakı dediğinin özü de bu aslında. Adelelerini ısıtarak kandırmak! Kaslarının bir sıcaklık ile temasında kendi ağrısını bile unutma hissi. Ne büyülü değil mi? Şu vücut parçalarını kandırabildiğin kadar ve gibi ruh parçalarını da kandırabilsen keşke. … !!! ??? Ruh, parça parçadır. Bazen paramparça, bazen bir bütündür.
